น้อยใจ

ก็มีบ้างในบางคราว
บางเวลามันอดที่จะคิดไม่ได้
ก็เธอทำอะไรไม่เคยบอกฉันเลยนี่
อย่างนี้ฉันก็น้อยใจน่ะซิ

โอ้ทค่ะ '2539

นาฬิกาปลุก

นาฬิกาปลุก  บอกเวลาที่เราตั้งไว้
ถ้าหัวใจมันปลุก  มันหมายความว่าพบคนถูกใจ

โอ้ทค่ะ'2539

ตน

ผู้ใดรู้จักใจตนเอง
ผู้นั้นถือเป็นคนเก่งคนหนึ่ง
ผู้ใดรู้จักห้ามใจตนเอง
ผู้นั้นเป็นคนน่านับถือ
.................

'ทุกสิ่งย่อมมีที่มาที่ไป จู่ จู่ จะเกิดขึ้นเองเป็นไปไม่ได้'

................
คนเราย่อมรู้ตัว ว่าทำอะไรอยู่
มันดีหรือไม่ดี เราก็ย่อมรู้อยู่
การที่เราจะทำอะไรสักอย่าง
เราก็ต้องคิดว่ามันควรที่จะทำแล้ว

..................
'ประสบการณ์ยังน้อย  ต้องค่อยๆ ศึกษา  แล้วจะรู้เองว่าดีหรือไม่'
..................

ไม่รักแต่คิดถึง...

เธอบอกว่าทุกอย่างอยู่ในใจ
แต่ถ้าเธอไม่บอก
แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไร

ภาวินี ศิริขันธ์
27 มกราคม 2538

บทนี้ลอกมา 'รักเธอ...'

รักเธอเท่าที่ใจอยากรัก
เธอจะรักหรือไม่ฉันไม่สน
ขอเพียงฉันมีเธออยู่หนึ่งคน
เธอจะมีอีกกี่คนฉันไม่แคร์
เต็มใจพร้อมยอมรับสภาพ
เธอจะทราบหรือไม่ก็ตามแต่
และไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนแปร
ฉันก็รักเธอแน่ๆ ไม่เปลี่ยนไป

ตุลาคม 2538

เรือน้อย คนเขียนมึน

เรือน้อย  เจ้าลอยวน  กลางสระ
สุดแสนจะ  สบายใจ   ไหวสะเทือน
กระแสน้ำ  ไหลริน  เป็นระรอก
นึกไม่ออก  ต่อไม่ได้  จบดีกว่า

ไม่มีสัมผัส ไม่มีจังหวะ  ไม่มีความหมาย

...

ภาวินี ศิริขันธ์
ตุลาคม 2538

ขอบคุณ

ขอบคุณที่ทำให้รู้จัก"ความคิดถึง"
ขอบคุณกับความอ่อนโยนที่มีให้
แต่ก็ยังไม่เข้าใจ  ทำไมบางครั้งจึงเฉยเมย
จะคอยวันที่คนคุ้นเคย  เปิดใจรับฉันอย่างจริงจัง
....................
ฉันอยากรู้จริง จริง
ในใจเธอมีอะไรซ่อนอยู่
ในความคิดของเธอมีใคร
เมื่อไหร่เธอจะบอกฉันซะที

ภาวินี  ศิริขันธ์

30 ตุลาคม  2538

ลืม...

ลืมกันแล้วใช่ไหม
ถึงได้เงียบอย่างนี้
โทรศัพท์บ้านฉันก็มี
ทำไมคนดี ไม่โทรมา

"คิดถึงอีกแล้วนะ ก็เธอห่างหายไปนาน"

Who are you?
I do not know.

He is in my mind. I can not tell anyone.

ภาวินี ศิริขันธ์

1 ตุลาคม 2538

นกน้อย

ฉันอิจฉาเจ้านกน้อยเหลือเกิน

มันช่างมีอิสระมากมาย

อยากไปไหนก็บินไป

ไปสู่โลกอันแสนกว้างใหญ่

ได้รู้ได้เห็นอะไรมากมาย

แต่...ฉันซิ

เหมือนถูกขังให้อยู่ในกรง

เหมือนมีอิสระ...แต่ก็ไม่

เหมือนจะทำอะไรได้ตามใจ...แต่ก็ไม่

ถ้าฉันมีปีก ฉันจะบินไป ไปให้ไกล

แต่มันคงเป็นได้แค่ความคิด

ถ้ามันเป็นจริงก็คงดี

แต่ถึงมีปีกก็คงไปไหนไม่ได้อยู่ดี

ฉันไม่รู้ว่าทำไม...แต่ฉันรู้สีกอย่างนั้น

"จะมีใครบ้างไหมที่เข้าใจฉัน...จริง...จริง เพราะบางครั้งฉันยังไม่เข้าใจตัวเองเลย!"

.................

 

ภาวินี ศิริขันธ์

9 เมษายน  2539

รู้ไหม

คิดถึงมากรู้หรือเปล่า
หรือลืมกันไปแล้ว
ทำไมไม่ส่งข่าว
รู้ไหมว่าคิดถึง

.........................

ยังเหมือนเดิม  ในความรู้สึก
ยิ่งนานวัน         มันมากมาย
ขอเธอเข้าใจฉัน    คนดี
อย่าเกลียดฉันเลยนะ
ก็ฉันคิดถึงนี่นา
เพียงแค่ต้องการรู้ว่าเธอยังอยู่สบายดี
ก็เท่านั้น...

............................

ฉันเป็นคนคิดมาก
คิดเล็กคิดน้อย
คิดเป็นตุเป็นตะ
บางทีก็บ้า  ไร้สาระเป็นบางครั้ง
อย่าถือสาฉันเลยนะ

ภาวินี  ศิริขันธ์

1 ตุลาคม 2538

ธรรมชาติ

อยากหัวเราะ ให้กับธรรมชาติ
ปีนี้แย่จังเลยนะ
ฝนตกหนัก
น้ำท่วม
ประชาชนเดือดร้อน
สางสารคนที่ปลูกบ้านบนที่ต่ำ
ต้องลอยอยู่ในน้ำกันทั้งวันทั้งคืน
ทำไม?
ธรรมชาติถึงได้แกล้งกันได้นะ
สงสารมนุษย์บนพื้นดินบ้างซิ

ภาวินี ศิริขันธ์

25 กันยายน 2538

ถาม-ตอบ

หากคุณรักใครสักคน
รักแบบรักใครไม่ได้อีก
แล้วเขาทำผิดต่อคุณ
คุณจะให้อภัยหรือไม่

ตอบ : ถ้าเป็นครั้งแรกก็ให้อภัยนะ

แล้วถ้าเขาทำผิดต่อคุณบ่อย บ่อย ล่ะ

ตอบ :  เขาต้องพิจารณาตัวเองแล้วล่ะ

ถ้าคุณรักใครสักคนที่คุณคิดว่าเขาก็รักคุณ
แต่ความจริงแล้วไม่ใช่
คุณจะทำอย่างไร  ในเมื่อคุณตัดใจจากเขาไม่ได้

ตอบ : ต้องทำให้เขารักเราให้ได้ในสักวัน

ภาวินี  ศิริขันธ์

21 กันยายน 2538

เชื่อได้ไหม

เคยห่วงกันบ้างไหม
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า
หรือฉันบ้าคนเดียว


ปากก็บอกว่ารัก รัก
ฉันจะเชื่อคุณได้แค่ไหน
ว่าที่คุณพูดเป็นความจริง

ภาวินี  ศิริขันธ์

 21 กันยายน 2538

ขอโทษ...ที่ฉันไม่ใช่

ขอโทษนะคนดี
ฉันไม่ใช่คนอ่อนหวาน
พยายามเข้าใจฉันหน่อย
ไม่ใช่ไม่ดีใจ  เมื่อเธอโทรมาหา
แต่ฉันทำหวานไม่ได้  จ่ะจ๋าก็ไม่เป็น
ฉันเป็นฉันอย่างนี้
หวังว่าเธอคงเข้าใจ
อย่าเบื่อฉันเลยนะ
ฉันคงทนไม่ได้   ถ้าต้องเสียเธอไป

ขอโทษกับความแข็งกร้าว
ขอโทษกับความเฉยเมย
บางครั้งเหมือนไม่สนใจ
แต่จริงจริงแล้วไม่ใช่
ขอให้รู้ไว้ ฉันแคร์เธอ

ภาวินี ศิริขันธ์

11 กันยายน 2538

รู้สึก

ความรู้สึกดีดี ที่มีให้
บอกให้ก็ได้ ให้เธอคนเดียว

.........................................

ดีใจที่ได้รู้จัก
ดีใจที่ได้รัก
และดีใจถ้าต้องจากไป
หากเธอเจอคนใหม่ ที่ดีกว่าฉัน
ฉันจะอวยพรให้เธอเสมอ

...........................................

ฉันเป็นคนอ่อนไหว   แต่ภายนอกแข็งแกร่ง
คำพูดบางคำไม่สามารถจะพูดออกมาได้
จึงระบายเป็นตัวหนังสือ
ทุกสิ่งที่เขียนคือความรู้สีกทั้งหมด จริง จริง

ภาวินี ศิริขันธ์

11 กันยายน 2538

ประเภทไหน

ฉันเป็นผู้หญิงประเภทไหน
ใจง่าย...อ่อนไหว...หรือมากความรู้สีก
หากไม่ต้องการฉันวันใด
ขอให้บอกกันตรงๆ
ฉันจะไปด้วยดี

"อย่าแสร้งทำดี ให้ฉันเผลอใจ รักเธอ"

ภาวินี  ศิริขันธ์ '2538

คิดถึงทุกวัน

แค่คิดถึงกันบ้าง
ไม่ต้องมากมายนัก
แค่ทุกวันก็พอ

ขอความรักกันบ้าง
ไม่ต้องให้หมดใจก็ได้
แค่รักตลอดไปก็พอ !!

ภาวินี ศิริขันธ์ "2538

คิดถึงมาก มากที่สุด

วันเวลา...                ทำไมมันถึงนานแสนนานนัก
กว่าจะถึง...              วันที่เราพบกัน แทบจะขาดใจ
ช่างทรมาน...           ความรู้สีกเสียจริงนะ
คิดถึงเหลือเกิน...     คิดถึงมากที่สุด
ทำยังไงก็ไม่หายคิดถึง
เขาจะคิดถึงเราบ้างไหมน่ะ !

ภาวินี  ศิริขันธ์ '2538

เพียงไว้ใจ

 

เพียงความไว้ใจ  สักนิด
เติมความจริงใจ  สักน้อย
ค่อย คอย บรรจงสร้าง
ด้วยมือสองข้างอย่างแข็งขัน
ปลูกฝัน  ปลูกความสัมพันธ์
ปรุงแต่งด้วยกัน  บนทางสายเดียว
เพียงเราสองคน ด้วยความเข้าใจ

ภาวินี ศิริขันธ์  '2538

รักเธอมากกว่าใคร

 อยากบอกให้รู้   แต่ไม่กล้า

อยากบอกให้รู้  รักมากกว่าใคร

มากที่สุด  สุดที่จะรักได้

เพราะฉันยังไม่มีเคยรักใคร

"นอกจากเธอ"

 

คงเป็นคนแรก และ คนเดียว ตลอดไป

 

 

 

 

ภาวินี ศิริขันธ์  9 กย 2538